काठमाडाैँ । भारतको ओडिसास्थित केआईआईटी विश्वविद्यालयमा नेपाली विद्यार्थीमाथि अन्यायपूर्ण ज्यादती भएको एक साता पुरा भयो । आफ्नो महिला सहपाठीमाथि पटक पटक भइरहेको ब्ल्याकमेल र उनको अप्रत्याशित मृत्युको कारण माग गर्ने नेपाली भाइबहिनीहरुमाथि गरिएको दमन अहिले सुसुप्त मनोवैज्ञानिक त्रास बनेर तपाई हाम्रो घर घरमा भित्रिएको छ ।
भारतको केआईआईटी छोडेर नेपाल आएका झण्डै एक हजार विद्यार्थी आफूहरुमाथि भएको दमनको त्यो क्षण परिवारदेखि समाजलाई सुनाउँदैछन् ।
आफूसँगैको साथीको ज्यान गएको र आफूहरुमाथि निर्मम कुटपिट भोकेका उनीहरु कसरी फेरि केआईआईटी फर्कने भन्ने त्रासमा छन् ।
केआईआईटीमा आफूहरुमाथि मध्यरात कुटपिट भइरहेको बेला सरकार गुहारेका उनीहरुले, कलेजबाट निकालिएर बस पार्क र रेल स्टेशनमा पु¥याएर फ्याँकिदा पनि सरकार पाएनन् ।
१० दिन पछिको परिक्षा, रित्तो गोजी र मनमा डर बोकेर नेपाल हिंडेका उनीहरु घर त आए तर केआईआईटी पुनः जान सक्नेमा भने त्रसित देखिन्छन् ।
घटनाको तेस्रो दिन मात्रै जागेको सरकारले केआईआईटीमा उत्पन्न विवाद समाधान भएको भ्रम छरिरहेको छ । तर, बाबु आमाले काढेको ऋणबाट उज्वल भविष्यको सपना बोकेर केआईआईटी पुगेका विद्यार्थीहरु सरकारसँग सहमत छैनन् ।
न्याय माग गर्दा भाडामा बाउन्सर ल्याएर विद्यार्थी कुट्ने केआईआईटीले घटनाबाहिरिए पछि अहिले जे जति प्रचार गरिरहेको छ त्यो उसले आफ्नो सामाजिक क्षति रोक्न र शिक्षाको व्यापार जोगाउन मात्रै गरेको नेपाल फर्केका विद्यार्थीहरु बताउँछन् ।
कलेज र होस्टल हाताको त्यो दिन स्मरण गर्दा फर्केर केआईआईटी जाने वातावरण बनाउन सरकारले धेरै काम गर्न बाँकी रहेको उनीहरुको भनाई छ ।
सिधाकुराको सम्पर्कमा आएका विद्यार्थीहरुकाअनुसार फागुन ४ को घटना भन्दा तीन साता अघि नै प्रकृतिमाथि ज्याजदी थाहा पाएको प्रमाण बोकेर उनीहरु क्याम्पस प्रसाशन पुगेका थिए । तर, पनि प्रकृतिले ज्यान गुमाईन, उनको न्यायको माग गर्दा सयौँ विद्यार्थी पीडित बने । केआईआईटीकै डरका कारण विद्याथीहरु आफ्नो पहिचान खुलाएर समेत सो घटना वर्णन गर्न सकिरहेका छैनन् । आजको सिधाकुरा ब्रिफिङमा हामी तपाईहरुलाई केआईआईटीमा फागुन ४ मा भएको त्रासदीपूर्ण घटना, त्यसको तीन साता अघिदेखि नेपाली विद्यार्थीहरुले प्रकृतिका लागि मागेको न्याय र सडकमा फालिएर घरफिर्तिको उनै विद्यार्थीहरुको अनुभव प्रस्तुत गर्दैछौँ ।
